'' ဒသမေတာင္ က်န္ေသးတယ္ .. သူဆက္လုပ္ပါေစ ''
စူးရွေသာ မိန္းမအသံတစ္ခု ေပၚလာသည္ .. နီရဲေသာ ဝတ္ရံုစကို ေျမွာက္ျပရင္း ထိုမိန္းမကေအာ္ဟစ္ေနသည္
'' သူသိပ္ပင္ပန္းေနျပီ .. သိပ္ပင္ပန္းေနပီ ''
ခ်ိဳမ်ွေသာကရုဏာသံကိုလည္းၾကားလိုက္ရသည္ .. အျခားမိန္းမတစ္ဦးရဲ့ အသံပင္ျဖစ္သည္ .. ထိုအသံႏွစ္ခုကို က်ြနု္ပ္ဆက္စပ္ပီး ေရရြတ္လိုက္သည္
'' ဟုတ္တယ္ ငါသိပ္ပင္ပန္းေနျပီ .. ဒါေပမဲ့ ဒသမေတာင္က်န္ေသးတယ္ .. ငါဆက္လုပ္ရမယ္ "
နဝမေတာင္ထိပ္ႏွဲ ့ဒသမေတာင္ထိပ္ကား အေတာင္ေလးဆယ္မ်ွကြာလွမ္းေပမည္ .. ေတာင္ထိပ္ႏွစ္ခုၾကားကေခ်ာက္ကမ္းပါးကလည္း က်ြန္ုပ္မခန္ ့မွန္းေအာင္မတ္လြန္းေပသည္ ... က်ြန္ုပ္ထင္းရွဴးပင္ကို ခုတ္ျပီးအကိုင္းအခက္မ်ားကို ဖယ္ရွားေနတုန္း ဒသမေတာင္မွ က်ယ္ေလာင္ေသာ ျမည္ဟိန္းသံၾကီးတစ္ခု ထြက္ေပၚလာသည္ ထိုအသံနက္ၾကီးေၾကာင့္ က်ြနု္ပ္ရုတ္တရက္ တုန္လွုပ္သြားမိသည္
ဝင္လုဆဲေနေရာင္ျခည္တြင္ ျခေသၤ့ရဲ့ လည္ဆံေမြးမ်ားသည္ ၾကက္ေမာက္ပန္းရံုၾကီးလို ရဲရဲနီေနသည္ .. ဟိုဘက္မွာ ရာဝဏ အားတိုက္ခိုက္ရန္ေစာင့္စားေနေပျပီ .. က်နု္ပ္သည္ ထိုျခေသၤ့အားတိုက္ခိုက္ရန္ ေသနဂၤဗ်ဴဟာကို ရွာေဖြေနမိသည္ လံုးေထြးသတ္ပုတ္ေနလ်ွင္ ေနဝင္သြားခ်ိမ့္မည္ သတ္မွတ္ထားေသာအခ်ိန္ေက်ာ္လြန္းသြားမည္ ၾကီးမားလွေသာျခေသၤ့ကို ပူးကပ္တိုက္ခိုက္ျခင္းျဖစ္လည္း က်ြန္ုပ္အနိုင္မရနိုင္ သို့ေသာ္ ျဒာဝိဒိယန္ေသြးျဖစ္ေသာ က်ြန္ုပ္ရာဝဏရဲ့ လက္ရံုးအားနွဲ ့အနိုင္ယူရန္ ေသနဂၤဗ်ဴ ဟာကို က်ြန္ုပ္ရပီ
ထင္းရွဴ းပင္အား ဝဲဘက္တစ္ဖက္တည္းျဖင့္ကိုင္လ်ွက္ သန္လ်က္ကိုယာဘက္ျဖင့္ တင္းတင္းဆုပ္ကိုင္ထားလိုက္သည္ ... သန္လ်က္ကို ေရွ့တည့္တည့္သို ့ဦးတည္ထားျပီး ခြန္အားကို စုစည္းကာ ထင္းရွဴ းပင္ကို ေထာက္လွံအျဖစ္အသံုးျပဳလိုက္သည္ ..
တစ္ဖက္ေတာင္ထိပ္ဆီသို ့ ေထာက္ခုန္ျပီး လွမ္းကူးလိုက္ခ်ိန္တြင္ ေျခမခ်မီမွာပင္ ျခေသၤ့ဟထားေသာ ခံတြင္းထဲသို ့ သန္လ်က္ကို ေလထဲခုန္းပ်ံရင္း ထိုးသြင္းလိုက္ေပသည္ မိုးၾကိဳးပစ္သံတမ်ွက်ယ္ေလာက္ေသာ အသံနက္ၾကီးျဖစ္ စူးစူး ဝါးဝါး ဟိန္းေဟာက္လ်က္ ျခေသၤ့ၾကီးေတာင္ေအာက္သို ့လိမ့္ဆင္းသြားခဲ့ေခ်ျပီ
က်ြန္ုပ္ရဲ့ လက္ေမာင္းတြင္လည္း ကုတ္ျခစ္ရာတစ္ခုမွမရခဲ့ ေနလံုးလည္းကြယ္ေပ်ာက္သြားခဲ့ျပီး ေတာင္ဆယ္လံုးတိုက္ပြဲလည္းအျပီးသတ္နိုင္ခဲ့ေပျပီ
" ရာဝဏ ... ရာဝဏ .... သူဟာ ဒသဂီရီ ဒသဂီရီ "
" ဒသဂီရီ အရွင္ျမတ္ ''
" ဒသဂီရီ ဘုရင္မင္းျမတ္ဟာ တို ့ရဲ့အရွင္သခင္ျဖစ္တယ္ "
ေတာင္ဆယ္လံုးရဲ့ အရွင္သခင္ျဖစ္ေသာ ဒသဂီရီဟူသည္ ျဒာဝိဒိယန္မ်ိဳးႏြယ္စုရဲ့ အျမင့္မားဆံုးဘြဲ ့ က်ြန္ုပ္လက္ဝယ္ပိုင္ပိုင္ရခဲ့ေခ်ျပီ
